ΛΟΓΟΤΥΠΟΣ

Ο Αρισταίος και οι Μέλισσες

Ο Αρισταίος ήταν γιος του Απόλλωνα και της Κυρήνης κόρης του βασιλιά των Λαπιθών Υψέα.

Μια μέρα, εκεί που η Κυρήνη έβοσκε τα κοπάδια του πατέρα της στο Πήλιο, της επιτέθηκε ένα λιοντάρι.

Αν και άοπλη, η Κυρήνη κατάφερε να το πνίξει.

Είδε όμως ο Απόλλων την πάλη της με το λιοντάρι και την ερωτεύτηκε.

Την απήγαγε και την πήγε στην Λιβύη, όπου η νύμφη Λιβύη φιλοξένησε το ζευγάρι στο παλάτι της.

Ο Απόλλων και η Κυρήνη έφεραν στον κόσμο τον Αρισταίο. Και τότε ο Ερμής τον μετέφερε στις Ώρες και στη Γαία. Οι οποίες ενστάλαξαν στα χείλη του Νέκταρ και Αμβροσία. Έτσι τον έκαμαν αθάνατο.

Όταν ο Αρισταίος μεγάλωσε, οι Εννέα Μούσες του δίδαξαν τη μαντική και την ιατρική Τέχνη, ενώ οι Νύμφες Βρύσες του δίδαξαν την καλιέργεια των αμπελιών, των ελιών και την Τέχνη της τυροκομίας,

Η Νύμφη Μέλισσα του δίδαξε πώς ν’ ασκεί τη μελισσοκομία.

Κι όταν όλα έγιναν τέλεια, οι Μούσες ανέθεσαν στον Αρισταίο να φυλάει τα κοπάδια τους στη Φθία. Όρισαν δε ως αποστολή του να μεταφέρει τη γνώση αυτών των Τεχνών στους ανθρώπους.

Κάποτε οι κάτοικοι των Κυκλάδων, απελπισμένοι από μιά φοβερή επιδημία κι ακολουθώντας χρησμό του Μαντείου των Δελφών, προσέτρεξαν γιά βοήθεια στον Αρισταίο.

Εκείνος δέχτηκε να βοηθήσει, υπό τον όρο να εγκατασταθεί στην Κέα.

Οι νησιώτες δέχτηκαν.

Κι αφού ο Αρισταίος θυσίασε στον Σείριο και στον Δία Ικμαίο, τον θεό της δροσιάς, άρχισαν να φυσούν για σαράντα ημέρες τα μελτέμια, ώστε να καθαρίσει η μολυσμένη ατμόσφαιρα. Έκτοτε τα μελτέμια φυσάνε κάθε χρόνο την ίδια πάντα περίοδο και δροσίζουν ευεργετικά τα Κυκλαδονήσια.

Εκτός από τις Κυκλάδες ο Αρισταίος πήγε να διδάξει τη μελισσοκομία, την κατεργασία του μαλλιού και την τέχνη του κυνηγιού, στους Αρκάδες.

Στην Αρκαδία όμως συνάντησε τυχαία την Ευριδίκη, τη σύζυγο του Ορφέα, και, θαμπωμένος από την ομορφιά της, προσπάθησε να την κάνει δική του διά της βίας.

Η Ευριδίκη – πιστή στον Ορφέα – απομακρύνθηκε. Κατά τη φυγή της όμως στα βουνά της Αρκαδίας, δαγκώθηκε από φίδι και πέθανε.

Εξ αιτίας αυτού του τραγικού γεγονότος λίγο έλειψε να χαθεί για πάντα το μέλι, διότι λίγο αργότερα ο Αρισταίος βρήκε νεκρές όλες τις μέλισσες του. Απελπισμένος ζήτησε τη βοήθεια της μητέρας του Κυρήνης, η οποία τον συμβούλευσε ν’ αναζητήσει τον Πρωτέα, ο οποίος είχε την ικανότητα να μεταμορφώνεται σε ό,τι επιθυμούσε,

Με τα πολλά, ο Αρισταίος συνάντησε τον Πρωτέα και ο πολυγνώστης γέρος τον πληροφόρησε ότι οι Ναπαίες Νύμφες, παιδικές φίλες της Ευριδίκης, ήταν αυτές που είχαν αφανίσει τις μέλισσές του.

Τότε ο Αρισταίος έδεσε τον Πρωτέα και τον ανάγκασε να του αποκαλύψει τον τρόπο με τον οποίο θ’ αποκτούσε ξανά τις μέλισσές του. Κι έτσι έμαθε ότι, για να κατευνάσει την οργή των Ναπαίων Νυμφών, για ν’ αποκτήσει ξανά τις μέλισσές του, έπρεπε να θυσιάσει τέσσερις επιλεγμένους ταύρους και τέσσερις αγελάδες, αφήνοντας τα πτώματά τους σε σκιερό μέρος.

Έτσι έκαμε.

Και τότε, από τα κουφάρια αυτά γεννήθηκαν ξανά οι μέλισσες.

Οι μέλισσες που, γεννημένες από τον ταύρο, έγιναν από τότε – και είναι μέχρι σήμερα – το σπουδαιότερο έντομο της Γης, πολύτιμο για τη Φύση και τον άνθρωπο.